Ο βλαισός μέγας δάκτυλος -το κοινώς ονομαζόμενο «κότσι»- είναι μια παραμορφωτική πάθηση του άκρου ποδός η οποία ταλαιπωρεί ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού.
Στη συγκεκριμένη πάθηση, το τμήμα το οποίο επηρεάζεται είναι αυτό του μεγάλου δακτύλου και των φαλαγγών αυτού, καθώς και του πρώτου μεταταρσίου, των σησαμοειδών οστών και των τενόντων της συγκεκριμένης περιοχής. Η πάθηση, όπως φανερώνει και το όνομά της, συνίσταται στη βλαισότητα του μεγάλου δακτύλου, με παράλληλη ραιβότητα του πρώτου μεταταρσίου που οδηγεί στην εξόστωση και προβολή της κεφαλής του στην έσω επιφάνεια του άκρου ποδός. Η εξόστωση στην κεφαλή του πρώτου μεταταρσίου τρίβεται στο εσωτερικό των υποδημάτων, με αποτέλεσμα τον ερεθισμό και την ερυθρότητα του δέρματος και των μαλακών μορίων και την εμφάνιση υπερκερατωσικού τήλου και πληγής. Παράλληλα, δημιουργείται πίεση στο έσω ραχιαίο δακτυλικό νεύρο του μεγάλου δακτύλου, προκαλώντας έντονο καυστικό άλγος και πόνο κατά τη βάδιση.
Όσον αφορά στο φύλο, η συγκεκριμένη πάθηση στη συντριπτική πλειοψηφία εμφανίζεται στον γυναικείο πληθυσμό, στις ηλικίες 50-70. Πιο συγκεκριμένα, η αναλογία γυναικών-ανδρών είναι 8-9:1 που σε κάποιες μελέτες φτάνει και το 15:1.
Όσον αφορά στην ηλικία, η πάθηση του βλαισού μέγα δακτύλου εμφανίζεται σε ποσοστό
23% σε ηλικίες 18-65 ετών
36% σε ηλικία > 65 ετών
Η πάθηση θεωρείται σε σημαντικό ποσοστό, της τάξεως του 70%, κληρονομική και συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της παρουσίας της πάθησης αυτής σε διάφορες γενιές της ίδιας οικογένειας (γιαγιά, κόρη, εγγονή). Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι τα 2/3 των ασθενών που προσέρχονται για χειρουργική αποκατάσταση της παραμόρφωσης έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό.
Πέρα, όμως, από τη γενετική προδιάθεση, ο βλαισός μέγας δάκτυλος (κότσι) σχετίζεται και με ανατομικά χαρακτηριστικά και παθήσεις του οργανισμού όπως είναι:
Τα πέλματα για κότσι (βλαισό μέγα δάκτυλο) προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην αντιμετώπιση της πάθησης, τα οποία βελτιώνουν την εμβιομηχανική του άκρου πόδα.
Τα πέλματα εφαρμόζονται μέσα στα ευρύχωρα και αθλητικά υποδήματα και προσφέρουν μια σωστή κατανομή των φορτίων, με παράλληλη αποφόρτιση της περιοχής των μεταταρσίων η οποία καταπονείται ιδιαίτερα όταν υπάρχει η πάθηση του βλαισού μέγα δακτύλου.